با هر بهانه، در غزل هایم ترا تکرار خواهم کرد
با زنگ نامت، این سکوت آباد را آزار خواهم کرد

نام ترا تا بام دیوار بلند شهر خواهم برد
زآنجا ترا بر خواب این خوش باوران آوار خواهم کرد

هر بار عزمی داشتم چیزی مرا از کار وا می داشت
اما قسم بر نام تو آن کار را این بار خواهم کرد

دیگر نیارم طاقت دلتنگی دور از تو بودن را
آری، همین فردا، همین فردا، ترا دیدار خواهم کرد

هر جا که باشی در محاق ابرها و دره ها حتی
تا دیدنت هر راه نا هموار را هموار خواهم کرد

یک بار دیگر در تو – ای آیینه ی باورنما - خود را
می یابم و این خویش در تسلیم را انکار خواهم کرد

«محمدعلی بهمنی»